บทที่ 1: วิกฤตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ฟ้าร้องเป็นระงมเหนือหมู่บ้านเล็ก ๆ เหมือนกับลางร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น ในกระท่อมไผ่เก่า ๆ ริมป่า ชายชราผมหงอกนั่งกุมหัวด้วยความสิ้นหวัง มือที่แตกระแหงจากการทำงานหนักสั่นเทาขณะถือแผ่นหนังสือหนี้ที่มีตราประทับสีแดงเข้มคล้ายเลือด
“พ่อคะ เกิดอะไรขึ้น?” เสียงใสของสาวน้อยวัยสิบแปดดังขึ้น มายารา ลูกสาวคนเดียวของเขา เดินเข้ามาพร้อมหม้อข้าวโพดต้มร้อน ๆ ที่เธอเพิ่งปรุงเสร็จ
“ลูก… พ่อทำผิดพลาดครั้งใหญ่” เสียงของชายชราแหบแห้ง “ฤดูฝนปีนี้มาช้า พืชผลเสียหาย พ่อจำใจต้องกู้เงินจากเศรษฐีมหาเศวต์ แต่ดอกเบี้ยมันทบต้นขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นจำนวนมหาศาลที่เราไม่อาจใช้ได้”
มายาราหน่วงเหนื่อย ในหมู่บ้านไม่มีใครไม่รู้จักมหาเศวต์ เศรษฐีเจ้าอำนาจที่โหดเหี้ยม เขาเป็นเจ้าของที่ดินครึ่งหนึ่งของหมู่บ้าน และมีชื่อเสียงในการบีบคั้นชาวบ้านจนหมดตัว
“แล้วถ้าเราไม่สามารถใช้หนี้ได้ล่ะคะ?” มายาราถามด้วยเสียงสั่น
พ่อของเธอยกมือปิดหน้า “เขาจะยึดที่ดิน บ้าน และ…” เขาหยุดพูด ไม่กล้าจบประโยค
“และอะไรคะพ่อ?”
“และเขาบอกว่า… หากพ่อยกลูกให้เขาเป็นภรรยา เขาจะยกเลิกหนี้ทั้งหมด”
ความเงียบเศร้าโซเซแผ่ขยายทั่วกระท่อมเล็ก เสียงเจ้อแปลงไผ่ที่โต้ตอบกับลมกลายเป็นเพียงฉากหลังของความสิ้นหวัง
บทที่ 2: เชิญชวนอันชั่วร้าย
สามวันต่อมา มหาเศวต์ส่งคนมาเชิญ พ่อลูกไปที่คฤหาสน์อันโอ่อ่าของเขา สิ่งแรกที่ทำให้มายาราต้องเหลือบตามองคือสวนกรวดกว้างใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านไปทั่วบริเวณ กรวดสีดำและสีขาวเรียงรายเป็นลวดลายเรขาคณิตอันซับซ้อน ดูเหมือนเขาวงกตที่ไร้ทางออก
มหาเศวต์ปรากฏตัวขึ้นในชุดกำมะหยี่สีเลือดหมู ใบหน้าเหี่ยวย่นและดวงตาเย็นชาราวกับงูพิษ เขายิ้มเยาะอย่างไร้มิตรภาพ
“ข้อเสนอของข้ายังคงเหมือนเดิม” เสียงของเขาเย็นเยียบ “ยกลูกสาวให้ข้า แล้วท่านจะพ้นจากหนี้สิน”
“ข้าไม่ตกลง!” พ่อของมายาราตอบกลับอย่างแข็งขัน
มหาเศวต์หัวเราะเสียงแหลม “ถ้าเช่นนั้น เรามาตกลงกันด้วยวิธีที่… สุจริตมากขึ้นดีไหม?” เขาเดินไปที่สวนกรวดและหยิบกรวดสองก้อนขึ้นมา
“นี่คือเกมแห่งโชคชะตา” เขากล่าวพลางใส่กรวดลงในถุงผ้าสีน้ำตาล “ก้อนหนึ่งสีดำ ก้อนหนึ่งสีขาว หากลูกสาวของท่านหยิบได้กรวดสีขาว เธอจะเป็นอิสระ และข้าจะยกหนี้ให้ท่าน แต่หากเธอหยิบได้กรวดสีดำ…”
“เธอจะต้องเป็นภรรยาของข้า และแน่นอน ข้าจะยกหนี้ให้ท่านเช่นกัน”
ชายชราลังเล แต่ทางเลือกมีน้อยนิด เขาพยักหน้าตกลง
บทที่ 3: การหลอกลวงที่เปิดเผย
ขณะที่มหาเศวต์หยิบกรวดจากสวน มายาราเฝ้าสังเกตการณ์อย่างระมัดระวัง ดวงตาเฉียบคมของเธอจับทุกความเคลื่อนไหว
และแล้วเธอก็เห็น!
กรวดทั้งสองก้อนที่เขาหยิบใส่ในถุงนั้น เป็นสีดำทั้งคู่!
หัวใจของมายาราเต้นแรง ความโกรธเดือดพล่านในอก แต่เธอยังคงสีหน้าเฉยเมย เธอรู้ว่าหากเปิดโปงเรื่องนี้ มหาเศวต์จะปฏิเสธและยกเลิกเกม พ่อของเธอจะยังคงติดหนี้ต่อไป
“ข้าพร้อมแล้ว” เธอกล่าวด้วยเสียงมั่นคง
มหาเศวต์ยื่นถุงผ้าให้ พร้อมรอยยิ้มชั่วร้ายที่คิดว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว
บทที่ 4: ปัญญาเอาชนะอำนาจ
มายาราเอื้อมมือลงไปในถุง นิ้วของเธอสัมผัสกรวดเย็น ๆ เธอหยิบก้อนหนึ่งขึ้นมา
และในเสี้ยววินาทีนั้น เธอก็ทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด
กรวดลื่นหลุดจากมือเธอ ร่วงลงสู่พื้นสวนกรวด กลืนหายไปในทะเลของหินสีดำและสีขาว
“โอ้ ข้าผิดพลาด!” เธอแสดงท่าทีตกใจ “ข้าทำกรวดร่วงลงพื้นจนไม่รู้ว่าเป็นสีอะไร”
มหาเศวต์นิ่วหน้า “นั่นคือการโกง! เธอต้องหยิบใหม่!”
“ไม่ค่ะ” มายาราส่ายหน้าอย่างสงบ “ท่านบอกว่าใส่กรวดสีดำกับสีขาวอย่างละหนึ่งก้อนลงไปในถุงใช่ไหมคะ?”
“ใช่ แล้วไง?”
“ถ้าเช่นนั้น เมื่อเราเปิดถุงออกดูสีของกรวดก้อนที่เหลือ ก็จะรู้ทันทีว่ากรวดที่ข้าหยิบไปเป็นสีอะไร หากก้อนที่เหลือเป็นสีดำ แสดงว่าก้อนที่ข้าหยิบไปคือสีขาว และหากก้อนที่เหลือเป็นสีขาว แสดงว่าก้อนที่ข้าหยิบไปคือสีดำ”
ใบหน้าของมหาเศวต์เปลี่ยนสีจากขาวซีดเป็นแดงก่ำ เขารู้ว่าตกหลุมพรางของตัวเอง หากเขาปฏิเสธ จะเท่ากับยอมรับว่าโกงตั้งแต่แรก
ด้วยมือสั่น เขาเปิดถุงออก
กรวดสีดำก้อนเดียวนอนอยู่ที่ก้นถุง
“ดังนั้น กรวดที่ข้าทำตกจึงเป็นสีขาว!” มายาราประกาศด้วยเสียงชัดเจน
คนรอบข้างที่มาดูเกมส์นี้ปรบมือดังลั่น พวกเขาเข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้น ปัญญาของสาวน้อยเอาชนะความโลภและการหลอกลวงของเศรษฐีใจดำ
บทที่ 5: ชัยชนะและบทเรียน
มหาเศวต์จำใจต้องปฏิบัติตามสัญญา เขายึดโฉนดที่ดินของชาวนาและเขียนจดหมายยกเลิกหนี้สิน แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
“ข้าจะจำเจ้าไว้” เขาเอ่ยเสียงต่ำก่อนจะเดินจากไป
“และข้าก็จะไม่ลืมบทเรียนนี้เช่นกัน” มายาราตอบกลับอย่างไม่หวั่นไหว
เมื่อกลับถึงบ้าน พ่อกอดลูกสาวแน่น “ลูกฉลาดมาก ทำให้พ่อภูมิใจ”
“พ่อคะ สิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่การเป็นคนฉลาด แต่คือการรู้จักใช้ปัญญาเพื่อต่อสู้กับความอยุติธรรม” มายารากล่าวพร้อมยิ้ม
บทที่ 6: มรดกแห่งปัญญา
ข่าวการเอาชนะมหาเศวต์ของมายาราแพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้าน ชาวบ้านที่เคยกลัวการกดขี่จากเศรษฐีใจดำเริ่มมีความหวังใหม่ พวกเขาเรียนรู้ว่าปัญญาและความกล้าหาญสามารถเอาชนะอำนาจที่ใช้ในทางที่ผิดได้
มายาราไม่เพียงแต่ช่วยเหลือครอบครัวของตนเองเท่านั้น เธอยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนอื่น ๆ ที่ต้องเผชิญกับความอยุติธรรม
และในวันหนึ่ง เมื่อเธอได้เป็นผู้นำของหมู่บ้าน มายาราจัดตั้ง “สวนกรวดแห่งปัญญา” ที่บอกเล่าเรื่องราวนี้แก่คนรุ่นหลัง เพื่อเตือนสติว่า
“เมื่อเผชิญกับความอยุติธรรม จงใช้ปัญญาแทนการใช้กำลัง บางครั้งคำตอบที่ดีที่สุดไม่ได้อยู่ในสิ่งที่เราถือในมือ แต่อยู่ในวิธีที่เราเลือกที่จะปล่อยมันไป”
นิทานเรื่องนี้ ได้รับแรงบันดาลใจจากข้อสอบ PISA
Discover more from KruJakkrapong 's Blog
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
