ชีวิตใหม่เริ่มต้น เมื่อมีลูกคนแรก

ก่อนจะมีลูก

บทความนี้ผมจะเขียนถึงลูกคนแรกของผม เริ่มต้นจากที่ผมแต่งงานในปี 2559 ผ่านมาแล้ว เกือบ 3 ปี เราก็ยังไม่มีลูก ผมเริ่มคิดว่า การจะมีลูกคนแรกนั้น ทำไมมันชักจะยากขึ้นเรื่อยๆ ประกอบกับภรรยาก็ไม่ได้กระตือรือร้นเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก ผมก็เริ่มกดดัน จนกระทั่งวันหนึ่งผมประท้วงโดยการไม่คุยกับเธอเลย เพื่อบอกว่า “ฉันอยากมีลูกกับเธอแล้วนะ”

หลังจากนั้นเธอก็เริ่มเอนเอียงอยากจะมีลูกขึ้นมาบ้าง แต่เมื่อทั้งสองฝ่ายพร้อมแล้ว ก็ไม่ใช้ว่าจุดปั๊บจะติดปุ๊บ เหมือนฟ้าดินไม่ค่อยเป็นใจเท่าไรนัก ยิ่งพยายามเหมือนหนทางยิ่งลิบหลี่เต็มทน เมื่ออายุเพิ่มมากขึ้นเข้าหลัก 33+ เราก็ยิ่งเริ่มท้อแท้ จนกระทั่งวันหนึ่งผมได้ย้ายมาทำงานใกล้ภรรยา จะเชื่อหรือไม่ก็ได้ ผมเคยพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อขอลูกอยู่ครั้งหนึ่ง แล้วฝันผมก็เป็นจริง

เมื่อภรรยาตรวจแล้วพบว่าตั้งครรภ์ นาทีนั้นเป็นอะไรที่บอกไม่ถูก หน้าชาไปหมด หลังจากนั้นผมก็ประคบประหงมภรรยาเป็นอย่างดี เพื่อให้เธอกับลูกปลอดภัย จนกระทั่งเดือน กรกฎาคม 2562 เธอให้กำเนิดลูกชาย เราตั้งชื่อเล่นลูกว่า “จูล่ง”

คำว่าจูล่ง นั้นไปสอดรับกับชื่อนักรบจีนในเรื่องสามก๊ก แต่เจตนาของเราสองคนภรรยาคือ เราชอบสถานที่แห่งหนึ่งในสิงคโปร์ครั้งเมื่อเราเดินทางแบ็กแพ็กไปเที่ยว Julong bird park เราสองคนประทับใจที่แห่งนั้น ด้วยความบังเอิญ เพราะไม่รู้จะไปเที่ยวไหน ก็เลยลองไปที่นั้น ทางไปแม้จะไกล แต่เราก็ไปถึง เมื่อไปถึงเป็นป่าไม้ธรรมชาติที่สวยสดงดงามมาก และมีนกนาๆพันธุ์ เราจึงชอบที่นั่น จึงนำเอาชื่อ จูล่ง มาตั้งชื่อลูกด้วยเหตุผลนี้

เหตุการณ์เมื่อคลอดลูกแล้ว

หลังจากที่คลอดลูกแล้ว ก็มีเหตุการณ์หลายอย่างที่เป็นอุปสรรคกับคุณพ่อมือใหม่ และคุณแม่มือใหม่อย่างมาก บางอย่างเราก็ไม่ได้เตรียมตัวกับมันทำให้ทำอะไรก็ไม่ถูกเลยทีเดียว

สิ่งแรกคือ บ้าน ที่จะให้ลูกอยู่ เราวางแผนว่า 3 เดือนแรก ภรรยาลาคลอดเราจะเลี้ยงลูกเอง ผมก็สามารถลาได้ 15 วันเพื่อช่วยภรรยาได้ด้วย

ในช่วงก่อนคลอดนั้น เราใช้เวลาเตรียมสถานที่กับบ้านหลังนี้นานมาก เราจัดของใหม่หมด ภรรยาผมเป็นคนเก็บของดีมาก ทำให้ของเยอะมาก เราจำเป็นต้องทิ้งของออกไปเยอะมาก มีการติดแอร์ตัวใหม่ ขัดพื้นห้อง จัดซื้อโต๊ะตัวใหม่ เครื่องซักผ้า เครื่องอบผ้า รวมทั้งอุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับลูก หลักๆ เป็นหน้าที่ภรรยาผมจะศึกษาข้อมูลและลิสต์เป็นรายการ แล้วเราก็ออกไปซื้อด้วยกันหลายครั้ง เช่น ผ้าอ้อม น้ำยาซักผ้าเด็ก เครื่องนึ่งขวดนม กาต้มน้ำ ที่นอนสำหรับเด็ก รถเข็น คาร์ซีส และอื่นๆ อีกมากมายทีเดียว จากห้องรกๆ เราก็สามารถจัดแจงลงได้ประมาณนี้

ในช่วงที่คลอดแรกๆ ยังไม่กลับมาบ้านนั้น จูล่งติดเชื้อต้องเข้ายาอยู่ถึง 7 วัน หลังจากนั้น จูล่งก็มีอาการถ่ายปนเลือด ต้องเข้า รพ. อีกครั้งเพื่อหาสาเหตุ แต่ไม่ได้เจออะไรร้ายแรงมาก และล่าสุด ก้นมีแผลจากการที่เราใช้ผ้าเปียกเช็ดก้น เป็นความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเราเองทำให้ลูกต้องเจ็บ

จูล่ง แพ้นมวัว ทำให้ถ่ายมีมูกเลือด และผดผื่น จำเป็นต้องกินนมแม่อย่างเดียว แต่ปัญหาคือ นมแม่มาน้อย ไม่เพียงพอ ทำให้จูล่งงอแง บางคืนพวกเราแทบไม่ได้นอน สงสารลูกมาก ช่วงแรกๆ นั้น เราทำอะไรไม่ค่อยถูกเลย เข้าออกโรงบาลเป็นว่าเล่น งานสอนก็จำเป็นต้องลา

เราแก้ไขปัญหาแพ้นมวัว โดยการใช้นมถั่วเหลืองเสริมแทน กรณีที่ให้นมแม่แล้วไม่เพียงพอกับจูล่ง เขากินจุมาก บางอันกินจนอ้วกออกมาเป็นนมเลย แล้วก็ร้องอยากกินต่อ นมแม่นั้นจำเป็นต้องปั๊มออกมาเสริมไว้ตลอด

ชีวิตการมีลูกช่วงแรกๆ ของเรามีสีสันมาก หลากหลายอุปสรรคพบเจอ แล้วเราก็ค่อยๆ แก้ปัญหามาได้ บางอย่างก็แก้เอง บางอย่างก็ได้คำแนะนำจากเพื่อนๆ จากญาติๆ โดยเฉพาะคุณย่า และคุณยายของจูล่ง ที่มาอยู่ด้วยหลายครั้งแม้จะเดินทางลำบาก และติดภาระกิจทางบ้าน แต่ก็อยากมาดูแลหลานช่วย

ล่าสุดเราได้ไปพบคลินิกนมแม่ ที่ศูนย์อนามัยที่ 7 ใกล้ รพ.ศูนย์ขอนแก่น ที่นั้นมีบริการที่เราสามารถเบิกจ่ายตรงได้ เราก็เลยไปใช้บริการที่นั่น คนน้อยมากๆ ไม่แออัดเลย พยาบาลพูดดีมากๆ และอบรมการให้ลูกกินนมอย่างถูกวิธี นอกจากนั้นก็มีบริการทับหม้อเกลือหลังคลอด และนวดแผนไทยอีกด้วย เราก็เลยโชคดีพาครอบครัว คุณย่า และคุณยายไปนวดแผนไทยซะเลย

จูล่ง จะงอแงเป็นบางวัน อาการคือไม่ยอมนอนง่ายๆ ต้องอุ้มตลอด และร้องไห้ เหมือนอยากกินนมตลอดเวลา พอเอานมให้ก็เงียบไป อีกสักพักก็เป็นแบบเดิม หนักหน่อยคือร้องไห้เอานมให้กินก็ไม่กิน นมแม่ก็ไม่กิน นมผสมก็ไม่กิน เปิดดูอึหรือฉี่ก็ไม่มี แต่ร้องงอแงอยู่อย่างนั้นเป็นชั่วโมงเลย เราก็สงสารลูก ถ้าเป็นตอนดึกนี่พ่อแม่ก็ง่วงเอามากๆ เลย ก็จะเอาอยู่ หรือกว่าจะนอนได้ ก็เอาพ่อแม่เพลียไปตามๆ กัน

แต่ยังไงก็แล้วแต่ จูล่งก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยๆ สมวัย น้ำหนักก็โอเค และเราก็มีความสุขกับเขา ได้เลี้ยงดูเขาอย่างใกล้ชิด อยากให้เขามีอนาคต เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีต่อไปนะ จูล่ง พ่อจะเขียนถึงหนูอีกนะ