คิดถึงสมัยเรียนมัธยม

ผมเรียนมัธยมศึกษาที่โรงเรียนบ้านม่วงพิทยาคม จังหวัดสกลนคร ณ ขณะนั้นนักเรียนยังมีไม่มาก ม.6 มี 3 ห้องถ้าจำไม่ผิดนะ ส่วนตัวผมอยู่ห้อง 1 ขณะนั้นเป็นรองประธานนักเรียนด้วย จริงๆแล้วผมเป็นคนไม่ชอบการเป็นผู้นำคน คือภาวะผู้นำน้อยมาก ส่วนใหญ่ชอบทำอะไรด้วยตนเองมากกว่า ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่ สมัยเรียนนั้นไม่ค่อยมีรูปนักเรียนเท่าไหร่หรอกครับ รูปพวกนี้ก็อาศัยเพื่อนคนหนึ่งชื่อเป็ดน้อยโพสต์ในเฟซบุ๊กให้ก็เลยมีรูปตอนเป็นนักเรียนกะเค้าบ้าง รู้สึกดีครับ รูปภาพถ้ามันมีเยอะเกินไปก็เหมือนไม่มีค่าเท่าไหร่เนาะ แต่ยิ่งมีน้อยๆเนี่ยมันเหมือนมีค่ามากเหลือเกินกับชีวิตเรา ชีวิตมัธยมของผมนั้นไม่รู้สึกเสียดายอะไรเลย เป็นเพราะว่าผมจะตั้งใจเรียนมาตลอดอยู่แล้ว ทำเต็มที่ทุกสนามสอบ และก็พัฒนาตัวเองมาเรื่อยๆ แม้จะไม่ก้าวกระโดดแต่มันก็ค่อยเป็นค่อยไป จนมีวันนี้ได้ก็คงเป็นเพราะเราทุ่มเทและตั้งใจเรียนตั้งแต่เริ่มต้น มาถึงวันนี้ได้สอนนักเรียนจึงรู้ว่า ในห้องเรียนห้องหนึ่งก็จะมีนักเรียนอยู่หลายประเภท มีแบบขยันเรียน ตั้งใจเรียน ไม่เคยขาด อันนี้ต่อไปบุญกุศลก็จะทำให้เขาประสบความสำเร็จได้อย่างแน่นอน แต่คนไหนที่ขาดเรียน ไม่ตั้งเรียน จะหวังได้ทำงานดีๆ ก็คงเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นมันจึงเป็นไปตามคำที่ว่า ทำสิ่งไหนก็ได้สิ่งนั้นแหละ มันไม่เป็นอย่างอื่นไปได้หรอกครับ เห็นด้วยมั้ย ^_^